გადმოვიარე ქედები,

სალი კლდეები, ფრიალო.

ნეტავი, უსასრულო გქნა

წუთისოფელო, ტიალო.

მინდა, თავნება ნისლივით

მთასა და ბარში ვიარო.

სიამე უკვდავებისა

მეც მინდა გავიზიარო.

თორემ მოკლეა სიცოცხლე,

როგორც სიზმარი ღამისა,

მალე იქცევა ლეგენდად

ლაღი სიცოცხლე კაცისა.

მინდა, მათრობდეს მუდამა

სუნთქვა ლამაზი ქალისა,

მაყრული წეროების და

მთებში ქუხილი ზვავისა.