აგერ დადგა დრო, როცა რხევით საკუთარ ღერზე

ყველა ფოთოლი იორთქლება ვით საკმეველი:

ჰაერში ხმები, ნარდიანი გაურკვეველი;

სევდის ვალსი და მიბნედილი ტრიალი სერზე.

ყველა ფოთოლი იორთქლება ვით საკმეველი,

თრთის ჭიანური როგორც გული სულ მომიზეზე;

სევდის ვალსი და მიბნედილი ტრიალი სერზე;

ცა მოწყენილი და ძვირფასი ვით დიდი ველი.

თრთის ჭიანური, როგორც გული სულ მომიზეზე;

უნაზეს გულსა ეზარება უფსკრული ბნელი;

ცა მოწყენილი და ძვირფასი ვით დიდი ველი,

მზე ჩადის სისხლში, და მაგრდება ის სისხლი მზეზე.

უნაზეს გულსა ეზარება უფსკრული ბნელი,

ნათელ წარსულსაც გაიტაცებს ტრიალი სერზე!

მზე ჩადის სისხლში და მაგრდება ის სისხლი მზეზე...

ელავს ბარძიმით შენზე ფიქრი უკანასკნელი.