|
შენ არ გჭირდება სიტყვით შემკობა, - ხსოვნაა შენი შემამკობელი... ასე კარგავენ ომში მეგობარს, ასე უკვდებათ შვილებს - მშობელი, ასე ღრმავდება გულში იარა და თუ ამქვეყნად მაინც ვყოვნდები, - ვცოცხლობ კი არა, ვცხოვრობ კი არა, უბრალოდ - სიკვდილს ვუახლოვდები. |
პოეზიის გვერდი • • •  • • • მიხეილ ქვლივიძის პოეზია |
