|
შენ კითხულობდი უიღბლო ლექსებს და თხელ მკერდის ქვეშ გტკიოდა გული, ხან გასცქეროდი მთვარიან ქედებს, როგორც ფრინველი გზადაკარგული. თითქოს მოჰქონდათ ღამურებს, ბუებს. და ჭრიჭინებდნენ ორღობეებთან უძახდნენ ხნიერ გამოქვაბულებს. |
პოეზიის გვერდი • • •  • • • ნიკო სამადაშვილის პოეზია |
