|
კბილებზე მადევს ხრილივით ძვლები, ნახრავი მაჯისა, მთვარევ, შენა ხარ მოწამე ჩემი უზომო ტანჯვისა. ზედ გულის კოვზთან მიბრუნავს წვერი სამყაროს ხანჯლისა, როგორც რამ მადლი ღვთიური, საწუთისუფლო გარჯისა. |
პოეზიის გვერდი • • •  • • • ტარიელ ხარხელაურის პოეზია |
