არაგვის ჭალას ცხენით მისდევს ფიქრით ნაბური,

ვერ გრძნობს გარემოს (შთაგონება ეძმო ფრთიანი),

ეგებებიან მთა-გორები სულგანაბულნი,

ჩქარობს ჩარგლისკენ ჯიქი ლურჯა მკერდოფლიანი.

შავჩოხიანი მიირხევა, ცხენზე, შავლეგო,

ეთერის მოთქმა და წუხილი მიჰყვება უკან...

გზადშეხვედრილი ჩაუვლიან ჩუმად ფშავლები

და ჩრჩულებენ: „ახალ ლექსზე თუ ფიქრობს ლუკა!“

საღამოვდება. მწუხრის თალხი აწუხებს ხევებს,

მალე ბინდბუნდი მთების რემას უკუნში შერევს...

...ქარაფში ცეცხლი დაუნთიათ საზარელ დევებს

და ალქაჯები მისძახიან მიმავალ შერეს...