არ შეგაგონო, გული ვით მიზამს:

ერთ იად არ ღირს, რაც უბარდნია;

არ იგუნდაო სხვის თოვლით, მირზა!

თოვლსაც... ქალივით დაგამადლიან.

იმ ქერა თმასაც შეგახსენებენ,

რომ შეაშფოთეს დალალ-შოლტები

და ლარიქსებზე მოქსოვილ ვნებებს

ჩამოატყდებათ სიზმრის ტოტები.

სხვა ღამისაა სანთლები არყის

და ლექსიც ცივი ცის ფოთოლია;

მშობლიურ თოვლის ფიფქადაც არ ღირს,

სხვის ქვეყანაში რაც უთოვლია.