სული ვის დაპირდი?

არაფრად ჩააგდე სიკვდილი

და ახლა ხმალივით პირდაპირი

კედელს აკვრიხარ ფერმიხდილი.

და ცვლის საუკუნე საუკუნეს,

ამსხვრევენ წუთებს უდარდელად,

ვით დაცლილ ჭიქებს;

მე კი გეხვეწები:

- რას უყურებ?

აბა, რაღას უცდი -

- დაიჭექე!

და ბნელ ტაძარში დაჩოჩავს მნათე,

ნახევრად ღმერთი,

და სანთლებს ანთებს...

ან სანთელი რაღაა შენთვის?..