დაწექ ნაპირზე და აიღე ხელში სულ მცირე, ერთი პატარა მუჭი სილა, მზისგან რომ ელავს და მიეც ნება თითებიდან იდინოს მძიმედ, შენ კი უცქირე ზღვის ტალღების ბობოქარ ღელვას. რომ თითებს შორის ის სიმძიმე გაქრა სრულიად... ჩვენი სიცოცხლე, როგორც სილა დროების ძალით - მარადისობის ნაპირიდან აღებულია! |
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |