ერთ მშვენიერ ზამთრის დილას კამელიის მიძღვენ კონა, წითელი და თეთრი ვარდი შეგეხვია, შეგეკონა. "ყვავილებით გირიგდები, იმედი მაქვს, რომ ხსოვნასთან მეგობრობას შემპირდები". დამიკოდე ამით გული და შენს ნაცვლად დამიტოვე კამელიის თაიგული. ის ყვავილი სულ მთლად ჭკნება, ერთი დღეც და ის ფოთლები ერთიანად დასცვივდება. გაქრა ხსოვნა, ვით ეს ვარდი, იქნებ ჩქარა დამივიწყე, როგორც ჩქარა შეგიყვარდი. |
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |