მე აღარ ვამბობ:

- ო, ეს ზამთარი

გავიდეს, მორჩეს,

მორჩეს, მოთავდეს;

გინდაც გაჰქონდეს მიწას ზანზარი -

თოვლქვეშ, ყინულქვეშ მიწა შფოთავდეს.

მე აღარ ვამბობ:

- ო, ეს ზაფხული

მორჩეს, გავიდეს,

მორჩეს, გათავდეს;

გინდაც მზე დუღდეს, ჯერ არნახული -

ცა უმოწყალოდ მიწას შანთავდეს.

ბუღი და ხვატი

სულ მტვრად დაფქული,

მიწა და ზეცა

სულ ნირწამხდარი...

იყოს, სულ იყოს ცხელი ზაფხული,

იყოს, სულ იყოს დიდი ზამთარი.