თარგმანი აკაკი წერეთლისა
|
ღარიბი და ღატაკი საბრალო მათხოვარი კარდაკარ დაღოღავდა, შიმშილით ცოცხალ-მკვდარი.
და მონატრულს ქუდისა, არაფერი ებადა, გარდა ძველის გუდისა.
იყო გაკვირვებული! ”რა არის, რომ ვერ ძღება იმათი ხარბი გული?
და მაინც მეტს ნდომობენ, ფუჭ ცხოვრებას ებრძვიან, შფოთავენ და ომობენ.
რაც უნდოდა, კი ჰქონდა, მაგრამ მაინც ვერ გაძღა, კიდევ მეტი უნდოდა.
გადუბრუნდა დროება, გაკოტრდა და დღეს საწყალს ლუკმაც კი ენატრება.
იყო იჯარადარი, იმანაც ფეხი წაჰკრა და დღეს ღარიბად არი.
მომცა, დავჯერდებოდი! ჩემთვის მოვისვენებდი, ტკბილად დავბერდებოდი.”
და ეს უთხრა მათხოვარს: იკმარე, რაც იგლახაკე, აწ შეჰბრალდი მაცხოვარს.
შენც იყო უზრუნველი! მოდი, ოქროს ჩაგიყრი, მოჰკიდე გუდას ხელი!
ღმერთმა შენ მოგახმაროს და სულ მტვრად გადაიქცეს ის, რაც ძირს დაგეყაროს!
ან გუდა არ გაგისკდეს! რომ შენი ოქროები უცბად არ გაგიმტვერდეს!”
გლახაკი არ სჯერდება, სტენის, რაც შეუძლია, აწვება, არ ჩერდება!
სიამით ესხმის რეტი, ზედ მაგრად მუხლს აჭირებს, რომ ჩაეტიოს მეტი.
გაივსო, დასჯერდიო!” გლახაკი ევედრება: ”ერთი კიდევ, ერთიო!”
”აბა, გენაცვალეო, ცოტა კიდევ ჩაჰყარე, რომ გაივსოს მალეო.”
გუდამ ვერ აიტანა, გასკდა და რაც იქ მოხდა, თქვენს ორგულს იმისთანა:
გადაიქცა უცბად მტვრად და გლახა უმაძღარი დარჩა ისევ მათხოვრად! |
საბავშვო ლექსები • • •  • • • ივანე კრილოვი - იგავ-არაკები |
