სიზმარი ვნახე: ცოტა ვიყავით

და ვინც ვიყავით, ტივზე ვისხედით.

ტივს მოჰყვებოდა და მოყვინთავდა

თბილისი, მცხეთა, გორი, ქვიშხეთი.

ცოტა ვიყავით და ყველა ჯუჯა, -

მეხოტბეები გარდასულ დროთა.

ხოლო მამული სულ ერთი მუჭა

ტივზე ჩამომჯდარ ჩიტივით თრთოდა.

ხელში გვეჭირა ჯიხვის ყანწები

და გავკიოდით ქონდრისკაცები:

"მასვი, მაჭამე, მალხინე,

"ოუ ჩელა", სიჩერჩელა,

რასაც შეჭამ, ის შეგრჩება"...