სიზმრადა მაქვს ნახული განძი საქართველოსი,

ღვთისმშობელი ხახულის, ყინწვისის ანგელოსი..

ვიცი, სიზმრად მინახავს, ბედისწერა მიტანს -

ღიმილს ჩემთვის ინახავს მცხეთის სეფატია…

ჩუქურთმაში ვაზი ტირის ქარაგმულად,

სიმღერები ლაზის საით დაკარგულა?

შე ლაზურო აფრავ - ჩემო საპერანგე,

ლეგენდად თუ ზღაპრად - საით დამეკარგე?

სიზმარო თუ ზღაპარო, გიცნობ ლაზისტანად,

მაგრამ ვიღამ ახაროს ე მაგ ვაზისთანა?

ანდა ვიღამ გათალოს ე მაგ ანძისთანა?

ჰოი, რა მაცდურია, ზღვაო, შენი სახე,

ჩემი დიოსკურია კარგად შემინახე.

მაგრამ განა გავთავდით, განა წახდა ყისმათი, -

საქარტველო სადამდის? მარად, უკუნისამდის!

მეც მწვავს ძველი ჭრილობა, ძველისძველი გზები..

მაგრამ დედაშვილობას, ნუღა მესიზმრებით…