დრომ ცხოვრება ჩაატარა,

როგორც მტკვარმა წისქვილები...

დღესაც იმ გზას ვეშურები,

დღესაც იმ გზით ვიცქირები,

დღესაც ის გზა მელოდება

საწუთროს სვლით დაქანცული,

მოვდივარ და შუბლი მომაქვს

შენი ეკლით დაკაწრული.

რა სიამე მომანიჭე,

რა ტკბილია ეგ ეკალი!

მე სამდურავს ვით გეტყოდი,

გინდაც ასჯერ მოეგკალი,

გინდაც მკერდი გადაგეხსნა,

გადაგეპო ფრანგულითა,

მაინც ამომზევდებოდა

შენი სახე ამ გულიდან,

მაინც ამოენთებოდა

ორბის ფრთებით ჩემი სული,

ორბის ლოცვით ჩაქრებოდა,

შენი რისხვით შერისხული.

ჩაატარა დრომ ცხოვრება,

როგორც მტკვარმა წისქვილები,

ისევ შენი გზით მოვდივარ,

ისევ შენკენ ვიცქირები.

ჩაიარა ამ გზით ყველამ,

ვინც კი შენი ჯვარი ზიდა...

არც მე გადამახვევინოს

ღმერთმა საქართველოს გზიდან!