მწყუროდეს მუდამ, როგორც მწყურია მთების, ქედების ბროლი ნაჟური: ქცეული სიზმრად - დიოსკურია, ქცეული სიზმრად - ცა აფხაზური.
მწყუროდეს მუდამ, როგორც ისპირი ჩემი ზღვისპირის ბასრი მერცხლები, ჩემი უსაზღვრო შავი ზღვისპირი.
მზე დაწურული და მისი ჩასვლა და აღსასრული... მეც ამ ცახცახით, მეც ამ წყურვილით დამეთმოს ერთხელ ცა აფხაზური. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • ირაკლი აბაშიძის პოეზია |