|
ამ სოფლის წესი ეს იყო, ალბათ, ვინც ამაშენა, მანვე დამშალა! მიტომ მასმევდა წვეთ-წვეთად შარბათს რომ ბოლოს მესვა მხოლოდ სამსალა.
გულს ჩამრჩა დარდის ერთი ნესტარი, მეც სამარეში ისე ჩავდივარ, სამშობლოს საშველს ვერ მოვესწარი!.. |
პოეზიის გვერდი • • •  • • • გრიგოლ აბაშიძის პოეზია |
