ვისხედით და ვიხსენებდით გარდაცვლილებს, შინმოუსვლელ მამებსა და ძმებს. „არ კვდებიან მხოლოდ ნაღდი ქართველები, რადგან ნაღდი ქართველები ქართველებში კვლავ ცოცხლობენ დღეს!” ახლა ცისფერ მაგიდაზე აზრი ჩემი ხელუხლებლად დევს: „ქართველებში ქართველები არ კვდებიან, რადგან ნაღდი ქართველები უკვდავებას ანიჭებენ მკვდრებს!” |
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |