ვისხედით და ვიხსენებდით

გარდაცვლილებს,

შინმოუსვლელ მამებსა და ძმებს.

„არ კვდებიან მხოლოდ ნაღდი ქართველები,

რადგან ნაღდი ქართველები

ქართველებში კვლავ ცოცხლობენ დღეს!”

შავად ნაწერს ო, რა მშვიდად ვათეთრებდი,

ახლა ცისფერ მაგიდაზე

აზრი ჩემი ხელუხლებლად დევს:

„ქართველებში ქართველები არ კვდებიან,

რადგან ნაღდი ქართველები

უკვდავებას ანიჭებენ მკვდრებს!”