სიზმარში ვნახე, როგორც ცხადში, საიქიოში შავი ცხენი მიმაჭენებდა; გალაღებული სახე მქონდა, გულით ვხარობდი, მივიჩქაროდი ძველ ქართველებთან. როგორც ცხადში, საიქიოში წინ სამასივე არაგველი შემომეგება! აქამდის სად ხარ? მკითხეს ერთხმად და უცებ შევკრთი, გამომეღვიძა... ქართლის ქედებმა; იცრიცებოდა გარიჟრაჟი, ასე მეგონა: ჩამოლეული საქართველო სადაცაა ხერხემალში გადატყდებოდა. და გუმანით საიქიოს კარებს შევძახე: - ჰეი, გამოდით, ქართველებო! საქართველოს უჭირს ძალიან, გამოგვეშველეთ დიდ ომებში ნასახელებნო, გამოგვეშველეთ, არაგველებოო! |
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |