ის, რაც არ ითქმის, რასაც მალავენ,

მე გადავწყვიტე ვთქვა და გაგანდოთ,

როგორც უცნობი კაცის სალამი,

ანდა წერილი უმისამართო.

ოღონდ მაცალეთ - თავდავიწყებით

ვწოვო ზედაზნის ღრუბლის ჯიქანი,

ვსვა გაზაფხულის სუნთქვა ფიცხელი

კავკასიონის ბროლის ჭიქებით.

ოღონდ მაცალეთ - იქნებ ამოსკდეს

გულიდან, რასაც დიდხანს ველოდი

და ერთხელ კიდევ, უკანასკნელად

დავთვრე ამ ჩემი საქართველოთი.