მე მთაწმინდაზე ავდივარ დილით,

დიდ პანთეონის შევდგები კართან...

დავხედავ ქვევით დავარდნილ ტფილისს

და მხიბლავს მჩატე ფიფქების ბარდნა.

დგება ტაძარი და გაოცებით

დამაჩერდება ცამდე მაღალი...

შემომხვდებიან დიდი მგოსნები -

მკერდს დაფენილი თეთრი ჭაღარით.

მე ამ ჭაღარას ვემთხვევი კრძალვით

ღელვით დავაცხრობ მხურვალე ტუჩებს,

რომ ანთებული იმათი ალით

კვლავ დავუბრუნდე ტფილისის ქუჩებს.

დაფარავს დიდი ძეგლების ჩრდილი,

მათი არყოფნა მომყვება დარდად...

დავხედავ თეთრად დაფენილ ტფილისს,

და თან ჩავყვები ფიქრების ბარდნას.