ვით ძველი მცხეთა,

ძველი არმაზი

და ძველი ჰანგი

იავნანასი,

მიყვარს ჩუქურთმა ძველი თბილისის,

ტკბილი დუდუკი და მუხამბაზი;

ძველი უბნების ვიწრო შუკები,

გული რომელთაც ვეღარ დაშორდა,

ქუჩაბანდები, სად უზრუნველად

დანავარდობდა ჩემი ბავშვობა;

ლურჯ აივანზე ჭრელი ფარდაგი,

თეთრ ფანჯარაზე ცისფერი ფარდა,

ყარაჩოღელის ძველი მოტივი,

არღნის ტირილი და სერენადა;

მკვდრეთით აღმდგარო,

განახლებულო,

ისევ დაგნათის

სხივი თბილი მზის,

ძველო თბილისო,

სულის თილისმავ,

ხარ ცხელი გული

ახალ თბილისის.