აღარც ბიძა მყავს, აღარც ძმა არც მამა, არცა მშობელი, მზექალიც სენმა დახარჯა, - უმიჯნა მზე და სოფელი. ღილღოს მიწაში ხუთივე წევს ნათელგაუკარები, ღამეს ოლოლნი უთევენ და ლექსთა ჩემთა მწკარები… მე კი დარიალს შემოვდექ - უთვისტომო და მარტვილი და ჩემი ყოფნის შემოდეგს ლარსის კლდეებთან დავტირი. |
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |