დავფრინავ ჩემთვის ერთი მერცხალი,

წკრიალა ხმებით მკერდავსებული, -

მარადიული მზის ნაპერწკალი,

წუთიერ ფრთებში მოთავსებული.

ვნახე სრულქმნილი ჩემი მიზანი

და წლებმაც ვალი გადამიხადეს,

მაგრამ არ ცხრება გული მისანი

და კიდევ ახალ ზეიმს მიქადის.

როგორ დაიტევს ეს გული ამდენს, -

რა უნდა ვნახო კიდევ ისეთი,

რომ მის წინაშე ფერმკრთალად ჩანდეს

სხივმადლიანი ჩვენი მზისეთი?

წავიდე, დავთმო სამშობლოს მთები

და ჩემი ქვეყნის ტკბილი სახელი,

დამრჩეს შხუილი გაფრენილ ფრთების

და შორ სიმღერის გამოძახილი.