დილით ცამ დამიძახა. მეც არ დავიგვიანე და ცისფერი ოცნება ასაფრენად ავუშვი. ცას შევხედე მფრინავმა: ფირუზისფერ აუზში ჰბანაობდა ლივლივით ქალი ოქროს-თმიანი. მარმარილოს არშია, ღრუბლით შემოფარგლული. ვარდიც იყო, ყაყაჩოც, ფერი სხვადასხვაობდა, ჰგავდა წალკოტს ღრუბელი, ცეცხლით ამოქარგული. ცის დედოფალს მიწიდან ნეტავ ვინ აუზიდა? ჰბანაობდა ქალწული და ცისფერ აუზიდან ალისფერი ტალღები იღვრებოდა მიწაზე. მიწა ეგებებოდა ზეიმით და შექებით. ფირუზისფერ აუზში ქალი სხივით თვრებოდა, ძირს მთა იღებებოდა ქარვისფერი შხეფებით. და ჰაერში ისმოდა უცნაური ღაღადი. ფერადობდა ღრუბელი, ცეცხლის ძაფით ნახატი, და ტყის მწვანე საბანზე ჰყრიდა ოქროს სილასა. |
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |