რა ხანმოკლეა მზე-დღის ნათელი,

ჭკნება ფოთოლი, ქრება სანთელი,

და სიყვარულიც, ლოცვაც, ვედრებაც,

მარადისობის ზღვას უერთდება.

სანამ სიკვდილის წამი დადგება,

მოასწარ ერთი შენავარდება,

ერთი სიმღერა, ერთი გაფრენა,

ლეგენდად ქცევა და გაზღაპრება.

რაღაცა მაინც ქვეყნად დატოვე,

რომ ვინმე მერე შენზე დარდობდეს,

გულწრფელი ცრემლით თვალებს ალტობდეს

გიხსენებდეს და კვლავაც გნატრობდეს.

რა ხანმოკლეა მზე - დღის ნათელი,

ჭკნება ფოთოლი, ქრება სანთელი

და თუმცა ბოლოს მაინც ღამდება,

ნეტა მას, ვინც ხვალ დაიბადება.