|
გვიან მივხვდი: ყოველი, ცუდიც, კარგიც მოაქვს დროს. ჩემს ბედს ვგმობდი, რომელმაც შენს დაცემას მომასწრო. ნაღვლიანი ფიქრები: შენ რომ აღორძინდები, მე ხომ აღარ ვიქნები! თითქმის სასომიხდილად. შენ აღდგები, მაგრამ მე... მე შენ ვეღარ გიხილავ!.. |
პოეზიის გვერდი • • •  • • • გრიგოლ აბაშიძის პოეზია |
