თუ გვინდა ვიყოთ ყოჩები, სხვისი არასდროს ვიკითხოთ, ჩვენს თავზე ფიქრს რომ მოვრჩებით, მერე ჩვენს ძმაზე ვიფიქროთ. დედაზე, ცოლზეც უცილოდ, არვის მივადგეთ წამალზე, არც იქით არ გავუცინოთ. თვისი კალო და საბძელი, ქვეყანავ, შე საცოდაო, ამდენხანს როგორ გასძელი. |
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |