ვისაც შევფიცე:

“სიცოცხლეს

შენ შემოგწირავ მთლად,

დღედაღამ შენთვის ვილოცებ

და დაგედები მტლად”, -

კი არ მოვიდა - მოვარდა:

გამომეცხადა მტრად.

გულს შემომინთო ხანძარი -

ფერფლად მაქცია, მტვრად.

რად? - ვეკითხები, - ურჯულოვ

ისეო, არცა რად.

- იქნება რამე შეგცოდე,

გაფიცებ მამის სულს,

არაო. და მე, საცოდავს,

ჩემივე თავი მძულს:

რამეთუ მხოლოდ ფერფლი ვარ -

ვეღარ ვიძიებ შურს.

...სხვა ნატვრა არა მინდა

რაზედ აღმოვცენდე მსურს:

ხომ გაითლება იმ ხისგან

ოთხი ფიცარი სულ...