ვისაც შევფიცე: “სიცოცხლეს შენ შემოგწირავ მთლად, დღედაღამ შენთვის ვილოცებ და დაგედები მტლად”, - კი არ მოვიდა - მოვარდა: გამომეცხადა მტრად. გულს შემომინთო ხანძარი - ფერფლად მაქცია, მტვრად. რად? - ვეკითხები, - ურჯულოვ ისეო, არცა რად. გაფიცებ მამის სულს, არაო. და მე, საცოდავს, ჩემივე თავი მძულს: რამეთუ მხოლოდ ფერფლი ვარ - ვეღარ ვიძიებ შურს. ...სხვა ნატვრა არა მინდა რაზედ აღმოვცენდე მსურს: ხომ გაითლება იმ ხისგან ოთხი ფიცარი სულ... |
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |