- გიცქერის ძველი სახლის კედელი,

გკოცნის სიზმარი, გერევა რული,

სავარძლის უკან გადაყრილ ხელებს

უჭირავს ტანი შიშდარეული.

- ფხიზლობ, დადიხარ, ძილში ირწევი,

ვკვირობ, ეგ ცეცხლი სით დაგეტია!

რამდენი კაციც სცხოვრობს მიწაზე,

ქვეყნად იმდენი საგიჟეთია.

ჭოტი დასცინის ბნელ არემარეს,

მწყრის ქვითქვითია, ბიბინი ყანის.

გაუსხეპავი ღამეა გარეთ

და პოეტების ნახირი ბღავის.

- დაიტანს მგზავრებს ზვავი, მეწყერი,

ფეხს იღრძობს კაცი, მერე ბუნება.

შთამომავლობა - ლექსების მტერი

ჩვენს ნაწერებზე აბუზღუნდება.

- დიდხანს ასდევდი უღრან აღმართებს,

გჯეროდა დედა და ბედისწერა.

არ მოგეწონა, რომ შეხვდი ღმერთებს

და გაუხვიე სივრცეებს ცერად.