- გიცქერის ძველი სახლის კედელი, გკოცნის სიზმარი, გერევა რული, სავარძლის უკან გადაყრილ ხელებს უჭირავს ტანი შიშდარეული.
ვკვირობ, ეგ ცეცხლი სით დაგეტია! რამდენი კაციც სცხოვრობს მიწაზე, ქვეყნად იმდენი საგიჟეთია.
მწყრის ქვითქვითია, ბიბინი ყანის. გაუსხეპავი ღამეა გარეთ და პოეტების ნახირი ბღავის.
ფეხს იღრძობს კაცი, მერე ბუნება. შთამომავლობა - ლექსების მტერი ჩვენს ნაწერებზე აბუზღუნდება.
გჯეროდა დედა და ბედისწერა. არ მოგეწონა, რომ შეხვდი ღმერთებს და გაუხვიე სივრცეებს ცერად. |
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |