მზეო, ჩემო წინაპარო,

იბერიის ტომისა ხარ

ბნელში უნდა ილამპარო,

ფაფრიანი ლომისა ხარ. 

დილით გამომცხვარო პურო, 

დედაჩემის თონისა ხარ; 

საქართველოს ნათლის ფარო, 

მამაჩემის თორისა ხარ, 

ხან რო ღრუბლებს მოიფარებ, 

გლოვისა და წყრომისა ხარ; 

ჩემი დილამშვიდობის და 

ჩემი მწუხრის ომისა ხარ. 

ფერდობზე რომ გამოჩნდები, 

მოგოგმანე გნოლისა ხარ, 

არაგვზე რომ დაბრძანდები, 

დამსხვრეული ბროლისა ხარ. 

იონჯაში გაერევი, 

გვირილების მოლისა ხარ; 

გვერდულად რომ ჩაიცინებ,

უცისფრესი თოვლისა ხარ.

მზეო, ჩემო წინაპარო,

იბერიის ტომისა ხარ

ბნელში უნდა ილამპარო,

ფაფრიანი ლომისა ხარ.