როგორ ეკრობა მარილი მარილს,

ახლა ჩვენს შუა ზღვაც დაიწრიტა,

შენი ტუჩების მხურვალე ალი

მოდის შენივე სულის მიწიდან.

ჩემს ქარაფებზე მინარცხებული

შენი ქათქათა ორი ქედანი.

ნათელი დაგდის მირონცხებული,

თუმც დაჭრილია ისრით კენტავრის -

დაგვნათის მთვარე ვით საყვედური,

ვარსკვლავებით და ქვეყნის ჭორებით,

ვარ ბედნიერი და უბედური

შენთან შეხვედრით და განშორებით.