ვერ შევეგუე ხმაურს თქვენებურს

და ოთახში ვარ გამომწყვდეული,

ვით საკუთარი სულის სადგური -

თანამეცხედრე ჩემი სხეულის.

ყოველ ხმაურზე წამოვვარდები,

კარებს აწყდება რკინის კივილი;

ბუხრიდან მიმზერს ძველი კანდელი

ჩანაცრებული ფიქრის ტკივილით.

უცხო მკველელები შემომესივნენ,

ხელში ჩამაკლეს მოძმე დუმილი

და ჯვარცმული ვარ როგორც მესია,

უამინდობით შემოდგომურით.