მოდის ძმა და მგოსანი მოუყვება გამზირს, გაწვრთნილ მიმინოსავით მხარზე ლექსი აზის, ესალმება ხალხი, მოიკითხა ხალხმა, პოეტს ბრძოლით დაღლილს - არ ეტყობა დაღლა. არ ეწევა თუთუნს, ღამეს ისევ ათევს, თუ არ ვცდები... თითქოს... პაწა ღიპიც ადევს! არაფერი უკვირს, მითუმეტეს - სხვისი, აქვს პირველი ჯგუფის პოეტების სისხლი. ახლა მშვიდად სძინავს - წლებმა დააოკეს, თორემ ადრე, ხშირად, თამაშობდა პოკერს. ასე თუ ისე, არის ნაღდი მარე, ღვიძლი ძმაა მისი ჩვენი თავმჯდომარე, მოდის ძმა და მგოსანი, მოუყვება გამზირს, გაწვრთნილ მიმინოსავით მხარზე ლექსი აზის. |