მოდის ძმა და მგოსანი

მოუყვება გამზირს,

გაწვრთნილ მიმინოსავით

მხარზე ლექსი აზის,

ესალმება ხალხი,

მოიკითხა ხალხმა,

პოეტს ბრძოლით დაღლილს -

არ ეტყობა დაღლა.

არ ეწევა თუთუნს,

ღამეს ისევ ათევს,

თუ არ ვცდები... თითქოს...

პაწა ღიპიც ადევს!

არაფერი უკვირს,

მითუმეტეს - სხვისი,

აქვს პირველი ჯგუფის

პოეტების სისხლი.

ახლა მშვიდად სძინავს -

წლებმა დააოკეს,

თორემ ადრე, ხშირად,

თამაშობდა პოკერს.

ასე თუ ისე,

არის ნაღდი მარე,

ღვიძლი ძმაა მისი

ჩვენი თავმჯდომარე,

მოდის ძმა და მგოსანი,

მოუყვება გამზირს,

გაწვრთნილ მიმინოსავით

მხარზე ლექსი აზის.