ეს მოხდა იმ დღეს, მზის სხივების მწველი ალები

როდესაც დაცხრა წუთისოფლის მბრძანებლის ნებით,

როდესაც, თავზარდაცემულებს უცნობი ვნებით,

ჩემს თვალებს შეხვდნენ, ქალბატონო, თქვენი თვალები.

მე არვის კვალში სიყვარულით ნაწანწალები

არ ვიყავ მაშინ, არც გრძნობათა თავდასხმას გზნებით

ველოდი, მაგრამ უცაბედად მოგვრილი სნებით

ახლა შევიქენ გატანჯული და ნაწვალები.

მე დამატყვევა, უღონო და უიარაღო,

სიყვარულმა და მოიძია მან გზად და ხიდად 

ჩემი თვალები და ჩემს გულშიც კარი გააღო...

ჩემი ტკივილით ნუთუ იგი გალაღდა დიდად?!

მე მისგან გული თუ მაქვს სევდის საიალაღოდ,

თქვენ ის არ გავნებთ, ქალბატონო... იყავით მშვიდად!