ცოცხალ ქმნილებას მრავალს ნახავთ, მთელი არსებით

მზისკენ რომ ილტვის და მის სხივებს უმზერს თამამად,

ბევრი კი ნათელს გაურბის და მრუმე წკვარამად

ქცეული ყოფნით კმაყოფილი არის სავსებით.

ისეთსაც ნახავთ - ვნებათაგან სულის ავსებით

ცეცხლში დაწვა რომ უჩნს სიამედ, განა ვარამად,

და მეც მძებნელი მგზნებარების ახლა ვარ ამად,

რომ ვიამაყო უგნურებთან ჩემი მსგავსებით.

თუმც ჩემს ქალბატონს ვერ ვუსწორებ თამამად მზერას,

სულაც არ ვგავარ მალულად და სიშორით მზვერავს,

განდეგილობა ჩემს სულს დაღად აღარ აჩნია...

არ ვიცი, ახლა რა დროა და წელიწადია,

ის ვიცი მხოლოდ, მისი ხილვა კვლავ რომ მწადია,

რომ დაწვას ვნებამ ეს სიცოცხლე, რაც გამაჩნია.