I

ვინ არ იცნობს ბაბაჯანას,

იმის ქოშებს ძველს და ჯღანას?

წელიწადი თორმეტი თვე,

ამ თავიდან იმ თავითვე,

დიდებთან თუ პატარებთან

სულ ერთ ქოშებს ატარებდა.

და რაც ახსოვს თავის თავი

წყალს ზიდავდა საცოდავი.

ოჯახისთვის ჰკრეფდა გროშებს,

ვერ იძენდა ახალ ქოშებს.

ვთქვათ, გაუცვდა ქოშებს ძირი,

ან საპირე დაძენძილი -

აიღებდა ახალ ტყავს და

ზედ იმ ძველზე დააკრავდა

სხვა ქოშები არა სცმია

იქნებოდა წელი ხუთი,

ზედ იმდენი ჯღანი ედო

მოვიდოდა სამი ფუთი.

ბაბაჯანა ფეხს რომ სდგავდა,

სწორედ სპილოს ფეხებს ჰგავდა....