ვნახე ბინული, როგორც ყინული

ცივი და წმიდა, მუდამ ანკარა,

ვინც კი მივიდა იქ უწმიდური,

არცერთი ახლო არ გაიკარა.

და თუ ეწვია სუფთა ყვავილი,

ფოთოლთ სანამად, ტურფა ველისა,

წინ მიეგება და მოინდომა

ზედ გადაჭდობა ბროლის ყელისა.

გრილია პირად, თბილი კი გულით

გინდ ცივ ზამთარში, გინდ ცივ ზაფხულში;

იმ წმიდა ბინულს გამსგავსებ, ბალღო,

და ყვავილივით მიზიხარ გულში.

ვნახე ბინული გადმოჩქეფილი

კლდის წიაღიდან ლურჯი, ანკარა...

იმ ბინულივით იყავი წმიდა,

მთელ სიცოცხლეში, ჩემო პატარა.