ვნახე ბინული, როგორც ყინული ცივი და წმიდა, მუდამ ანკარა, ვინც კი მივიდა იქ უწმიდური, არცერთი ახლო არ გაიკარა. ფოთოლთ სანამად, ტურფა ველისა, წინ მიეგება და მოინდომა ზედ გადაჭდობა ბროლის ყელისა. გინდ ცივ ზამთარში, გინდ ცივ ზაფხულში; იმ წმიდა ბინულს გამსგავსებ, ბალღო, და ყვავილივით მიზიხარ გულში. კლდის წიაღიდან ლურჯი, ანკარა... იმ ბინულივით იყავი წმიდა, მთელ სიცოცხლეში, ჩემო პატარა. |
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |