თარგმნა: დავით წერედიანმა
|
- ვინ არის? - მე ვარ, შენი გული. - ვინ? - შენი გული. ნახე რას ვგავარ სისხლგამშრალი და გადაღლილი ბეწვზე ვკიდივარ. - აკი გიძლებს. - გიჟი ხარ სრული! - რატომ, რას მერჩი? - დაწანწალებ ქუჩის ძაღლივით, მე კი გამლიე - არ ვიცოდ- ღმერთი და რჯული. - მაშ რაა, ჯიქურ გამიმართე სიკვდილთან დავა! - რა და სიცოცხლის წყურვილია. - არა, ცოფია! - შემეშვი! - მინდა მიგახვედრო! - მივხვდები თავად! - მერედა როდის? - სიყმაწვილე როდესაც გავა. - რა უნდა გითხრა. - ნურას მეტყვი, ასე ჯობია.
ოცდაათის ხარ! - მომპარვია ჯორის ასაკი. - ყმაწვილი ვარო? - სიტყვას მოჰყვა. - რა სიკვდილს ეძებ! - არ ვიცი. - ღმერთო აღარ შერჩა ჭკუის ნასახი! - იცი კი რამე? - ვიცი. - მაინც? - ვთქვათ ბუზი რძეზე ზის შავი თეთრზე. - სულ ეგ არის? - გეცოტავება? - მაგ ცოდნით ისევ მომიხერხებ შარში გავება! ზის შავი თეთრზე! წამომიწყო ფილოსოფია! - ნუ აყირავდი, არ გიხდება ეს გაავება. - რა უნდა გითხრა. - ნურას მეტყვი, ასე ჯობია.
ან ბავშვობაში თავი გქონდეს ქვაზე დაკრული, რაღაცა ახსნა იქნებოდა, რაღაც მიზეზი! სიბინძურისკენ რომ მიიბრძვი თავგადაკლული, გაქვს სილამაზის განცდა ბრიყვო? - უფაქიზესი. - ეტყობა გიჟთან ვლაპარაკობ და არა საღთან, ანაც ეგ თავი რიყის ქვაზე მაგარი გახდა, ნახე, გასინჯე, ზედ რამდენი ჭდე და კოპია! ზნე რომ იცვალო... - მე პირველი დავრჩები სახტად. - რა უნდა გითხრა. - ნურას იტყვი ასე ჯობია.
როდიდან მიდრკი სიბნელისაკენ? - შობის ღიდანვე, როცა სატურნმა ავბედითი ტვირთი ამკიდა, - რა სიგიჟეა! თურმე ცოდვებს სიყრმით ზიდავენ! უმანკო ძილით როცა სძინავთ, იმ ასაკიდან! ბრიყვი რომ თვითონ შეეყრება ჭირსა და სნებას, თურმე ნუ იტყი, დამნაშავე ცის მნათობია! ბრძენს უთქვამს: სიბრძნით დაიურვის მნათობთა ნება. - სულ ტრაბახია, ვინც რად ჩნდება, იმადვე კვდება. - რა უნდ აგითხრა. - ნურას იტყვი, ასე ჯობია.
- იჯმენ, იქენჯნე, მიეჩვიე... - რას? - მოთმინებას! იწვრთენ, ისწავლე, ნუ ჩაგითრევს ბნელი დინება, ორმოს ნუ ითხრი, გმე, ქველთაგან რაც საგმობია! ნუ ამჩატდები, მთავარია გულმოდგინება! იმედით იყავ! - მაშ შევთანხმდით: იღბლის იმედად! - რა უნდ აგითხრა. - ნურას იტყვი, ასე ჯობია. |
პოეზიის გვერდი • • •  • • • ფრანსუა ვიიონის პოეზია |
