ელვა შეგფენია თმაში,

ხმაში შეგპარვია დაღლა,

ისე მჭირდებოდი მაშინ -

როგორც არ მჭირდები ახლა.

მიაქვს მიტოვებულ ჩვენს გზებს, 

სუნი გალეული საპნის,

შენთვის გამოსაგზავნ ლექსებს

ხსოვნის მეტეორი ჩხაპნის.

როგორც გატეხილი ღილი,

აწმყო დაკარგვია წარსულს,

ვითმენ ირონიულ ღიმილს,

იოდს - იარაზე წასმულს.

რაც წლებს ქარიშხლიან რიგში

მიმქრალ მაჯასავით უცემს -

ჩემი ბედისწერის წიგნში

ვეძებ ამოსახევ ფურცელს...

შორს კი, ქარიშხლებზე მაღლა,

დარჩა დატუქსული ბავშვი...

როგორც არ მჭირდები ახლა -

ისე მჭირდებოდი მაშინ...