|
მე რომ მიყვარხარ, განა ისე არწივს მთა უყვარს, ისე მაღალი და სპეტაკი განა მთებია? მარტის ნიაღვარს აყვირებულს გზები ჩაუხრავს, უგრიალნია და ზღვის უბეს შეერთებია.
ვის შევუერთდე, შენი გული დაკეტილია! ნუთუ ეს ტრფობა, საყვარელო, თეთრო მთის ვარდო, პოეტისათვის მხოლოდ ძველი გაკვეთილია? |
პოეზიის გვერდი • • •  • • • გიორგი ლეონიძის პოეზია |
