ვაჟაო, დილის მზის სხივო, ხან მთებზე ნისლთა დინებავ, შუაფხოდან რომ მიდიხარ, გული რად გაგეტირება? შენ თუ არ იცი მიზეზი, აბა, ვის ეცოდინება? გადმოდი, გადმოაშუქე ლურჯ თხილიანას კალთები. რა დაშავდება? არც რაი: გნახავ და... გამეხარდები! |
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |