|
ო, რომ შემეძლოს, თბილისის ღამეს შემოგახვევდი სახეზე ჩადრად, რომ შენი სახის ნაზი მშვენება, ჩემ მეტს არავის არ დაენახა.
დავჭრიდი შენი თვალთა სხივებით, შეგიკერავდი ბნელ წამოსასხამს, მოქარგულს ჩემი ცრემლის მძივებით. |
პოეზიის გვერდი • • •  • • • პეტრე გრუზინსკის პოეზია |
