შენი ფიქრების მაღალ ბალახში

ჭიხვინებს თეთრი ცხენების რემა...

ტკაცუნობს სიცხე ყვითელ ბალახში

და მზე მოისმის, ვით გულისცემა.

თითქოს გახარებს ქროლვა მარულის,

იარუსების ამოძახილი,

მაინც სტუმრებით სავსე სახლივით

ნაძალადევად ხარ მხიარული.

ხელივით ხარბი, თვალივით ხარბი,

მზე დაგფოფინებს აწურულ მხრებზე

და შენი ფიქრი თბილისის მთებზე

თვალებახვეულ ცხენივით გარბის.