შენთვის ვიწროა ჩემი ოთახი,

ფართო ოთახი ძვირად ფასდება.

ვერ ჩაეტევა შენი ღიმილი

და შენი ლანდიც ვერ მოთავსდება.

მაინც შემოდი, ასწიე თაღი,

შენი სიბერე ჯერ ხომ ადრეა.

ძლიერ ვიწროა ჩემი ოთახი,

თუმცა დარბაზიც არ მინატრია.

თუთუნის კვალმა ბინა დაბურა,

როგორ ვიწროა ჩემი საწუთრო.

ჩემი ოთახი, როგორც ღამურა,

სულის ნანგრევში უნდა აკურთხო.

თუ მოუვიდა მთვარეს სტუმარი,

უნდა ასწიო ბინაში თაღი,

ათასად კაცი, ვიცი, დაფასდა,

ათი ათასად მცირე ოთახი.

შემოდი ჩემო სულის ღიმილო,

სუნთქვით გავათბოთ ჩემი კედლები.

შენა ხარ ჩემი თეთრი მიმინო

და მე ბაზიერს ღამე ვედრები.