გამოჩნდა მიწა. შენთან ვარ თითქმის. იღვიძებს მიწა და პერანგს იცვამს. ეს ხომ თოვლია. მე წუთებს ვითვლი. ნათურებს ანთებს და მორბის მიწა.
და ყველა სასჯელს უხმოდ ავიტან. და აი, უკვე შენთან ვარ, ღმერთო, ეს შენი ხმაა - როგორ? საიდან?
ჩემს ხელებს ზვერავს ჩუმად და მკაცრად, მე კი ოთახში შემომყავს ძალით და თავქვეშ გიდებ ბალიშის ნაცვლად. |
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |