კატეგორიები

წერილის გაგზავნა

lock პაროლის შეხსენება
ჯერ არ ხართ რეგისტრირებული?
უკვე ხართ რეგისტრირებული?
210 C
პარასკევი, 2 ოქტომბერი 11:41

 

 

 

გამოჩნდა მიწა. შენთან ვარ თითქმის.

იღვიძებს მიწა და პერანგს იცვამს.

ეს ხომ თოვლია. მე წუთებს ვითვლი.

ნათურებს ანთებს და მორბის მიწა.


ოღონდ შენთანაც სინათლე ენთოს 

და ყველა სასჯელს უხმოდ ავიტან.

და აი, უკვე შენთან ვარ, ღმერთო,

ეს შენი ხმაა - როგორ? საიდან?


ამოდის მთვარე და ცალი თვალით

ჩემს ხელებს ზვერავს ჩუმად და მკაცრად,

მე კი ოთახში შემომყავს ძალით

და თავქვეშ გიდებ ბალიშის ნაცვლად.

 

პოეზიის გვერდი   • • •   პოეზია - ოთარ ჭილაძე  • • •   ოთარ ჭილაძის პოეზია

მსგავსი თემები