|
ცა იყო შორი, ძალიან შორი, ცაზე შენფერი მთვარე ესვენა, მერე გორდაგორ ჩამოხდა მთვარე, ჩამოდგა ჩემთან და მომეფერა.
ცა იყო შენი სულივით წმინდა, მე გამხსენდი იმ ცაზე შორი და, ჩემს თვალებში უღრუბლოდ წვიმდა. |
პოეზიის გვერდი • • •  • • • გოდერძი ჩოხელის პოეზია |
