თქვენს სახელზე შევიძინე იადონი,

და სახოტბოს ვასწავლიდი ლექსებს,

მერე როგორც მგალობელი პრიმადონა,

თქვენ მოგართვით დაბადების დღეზე.

და გალობდა და კვდებოდა იადონი,

როგორც გული შეყვარებულ მგოსნის:

ო, ძვირფასო... ო, ქალღმერთო... ო, მადონა...

ვკოცნი მე თქვენს ნაფეხურებს... ვკოცნი...

თქვენ კი ბრძენი თუთიყუში გამოგზავნეთ

და მარტოსულს დამიყენეთ მდგმურად.

ისიც მიხსნის წუთისოფლის გამოცანებს

და ქირქილით გადმომძახის: დურრრაკ!..