ეს სიხარულის ცრემლებია, როდი ვტირივარ?

ქარი ჩამბერავს, ავმღერდები: მე ხომ სტვირი ვარ

ქარში გაზრდილი, უგუნურთა

მოჭრილი მერე?

ხმით საამურით მპყრობი გულთა

ვუმღერი ველებს...

ატირებული მფლობელი ვარ

შენი გულისაც...

იალაღებით მობერილ ვარ

სიყვარულისად...

მხოლოდ შენს გულშიც მიპოვნია

ვანი სულისად...

მაგრამ... დახედეთ განჩინებას ამა სოფლისას:

მეტყვი, სცდებიო, პატარა ქალო...

შთამბერე, ქარო,

ნახონ ძალა ჩემი გრძნობისა!