ვაპირებ ცხოვრებას, სანამ ცოცხალი ვარ,

ვაზროვნებ სანამ და მკლავშიაც ღონე მაქვს,

რამდენი ხანია, რამდენი ხანია,

ყოველდღე,

ყოველწამს ვაპირებ ცხოვრებას!

ვაპირებ ცხოვრებას და აღარ დამადგა

საშველი, - თადარიგს თავი ვერ გავართვი,

შაქარყინულივით თითებში ჩამადნა

ბავშვობის სიტკბო და სიმწიფის ლაზათი.

ვეღარ გავიხარე, ვეღარ გავიოცე,

ვერ გავამაისე ხანმოკლე აპრილი,

ვერ გადავაქციე ცხოვრებად - სიცოცხლე

და ცის ქვეშ ვერ ვნახე საჩემო ადგილი!...

ო, ღმერთო! როდემდე,

როდემდე

როდემდე...

გადიან დღენი და მგონია, ვბერდები,

გაუხარებელი ყიჟინით მომდევენ

აუცხადებელი ჩემი იმედები...

და ისევ - ლოდინი, და ისევ - მზადება

და გული ცივდება - ჩამქრალი საკირე...

სიცოცხლე თავდება!

სიცოცხლე თავდება,

მე კი სულ ცხოვრების დაწყებას ვაპირებ!